.... i ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz to, że Cię nie opuszczę aż do śmierci....

Pierwsze spojrzenie – widzisz, ze patrzy na Ciebie inaczej niż wszyscy, inaczej niż na wszystkie, Twoje źrenice tez się rozszerzają, jesteś zauroczona tym wzrokiem, serce bije Ci szybciej nie tylko teraz, ale także kiedy dajesz mu swój nr telefonu....bije ci jeszcze szybciej, a ręce ci drżą, kiedy pierwszy raz słyszysz w słuchawce jego głos, który zaprasza Cię na romantyczną kolację przy świecach.

Chociaż dzisiaj jest wtorek, a romantyczny wieczór dopiero w sobotę, to już teraz przymierzasz sukienki, dobierasz dodatki, kupujesz lakier do paznokci, wyobrażasz sobie, w którym zestawieniu zrobisz na nim najlepsze wrażenie.

Odliczasz dni, później już godziny, ma przyjechać o 20, jesteś gotowa już o 17.

Dzwoni.

Czeka na dole.

Ostatnie spojrzenie w lustro, wygładzasz sukienkę, bierzesz torebkę i schodzisz na dół.

Jest! Ten sam, te same oczy, ten sam uśmiech, o którym cały czas myślałaś, ale oprócz tego coś jeszcze. Piękne kwiaty, które daje ci całując cię w policzek.

Jesteś zauroczona. Jego postawą, zachowaniem, czujesz się jak w bajce.

Później wszystko dzieje się naprawdę szybko. Kolejne spotkania, pasujecie do siebie jak dwie połówki pomarańczy. On jest romantyczny, taki, o którym zawsze marzyłaś. Potrafi cię  naprawdę zaskoczyć. Ścieli ci łóżko płatkami czerwonych róż, na które niesie cię na rękach. Koleżanki ci zazdroszczą, rodzice go uwielbiają, uwiódł ich wszystkich. Jesteś najszczęśliwsza na świecie. Planujecie razem przyszłość, ślub ustaliliście na maj, bo wtedy wszystko kwitnie w tempie, w jakim zakwitło wasze uczucie do siebie. Jesteś jego ukochana księżniczką, mówi ci to zawsze do ucha obniżając glos tak, jak lubisz to najbardziej.

Minął miesiąc miodowy. Połączyły się nawyki z dwóch rożnych domów. Uczysz się wszystkiego na nowo. Teraz to ty ścielisz łóżko, lubisz to, w końcu jesteś jego żona.  Nauczyłaś się także tego, że herbata ma być niesłodzona, a mleko do kawy odpowiednio podgrzane. Lubisz tak robić, wtedy on jest taki szczęśliwy.

Jutro przyjeżdża moja mama – oznajmił ci rano – proszę, przygotuj odpowiedni obiad, dobrze się ubierz i nie palnij czegoś głupiego, jak to ty potrafisz zrobić.

Jesteś zdenerwowana, przypaliłaś ciasto, musiałaś kupić inne w sklepie za rogiem.

Teściowa nie omieszkała tego nie zauważyć i zwrócić ci przy stole uwagi na ten temat.

Jest ci strasznie przykro. On jest taki cudowny, a ty przyniosłaś mu taki wstyd. Obiecujesz mu, ze następnym razem bardziej się postarasz.

To córka! – słyszysz glos położnej. Przepełnia cię szczęście, ale myślisz tez o tym, ze on marzył, aby pierwszy był syn. Tego już nigdy nie będziesz mogła naprawić.

Doszły kolejne obowiązki. Wstajesz do dziecka parę razy w nocy, rano szykujesz mu śniadanie, odprawiasz do pracy, sprzątasz, pierzesz, prasujesz stertę jego koszul, w międzyczasie karmisz i przewijasz córkę, szykujesz obiad i z utęsknieniem czekasz aż wróci zmęczony z pracy, żebyś mogła wymasować mu obolałe skronie. 

Mijają miesiące, mijają lata.

Teraz oprócz tego, że obowiązki się nie zmniejszyły i wstajesz w nocy do kolejnej córki, to odprowadzasz jeszcze do przedszkola tę starszą o 5 lat.

Jesteś mistrzynią garnka. Twojej kuchni nie powstydziłaby się najlepsza włoska restauracja. Duma cię rozpiera, teraz twój ukochany mąż nie musiałby się za ciebie wstydzić przed swoja mama. Nauczyłaś się robić codziennie przez 30 dni inny obiad, tak jak on to lubi najbardziej. Wtedy nie mówi, że ożenił się z nieprawdziwą kobietą. Nauczyłaś się dobierać odpowiedni krawat do koszuli, a koszule to garnituru, a garnitur do okazji. Wtedy nie mówi, że ożenił się z nieprawdziwą kobietą. Nauczyłaś się, że na służbowe przyjęcia nie musicie chodzić razem, masz i tak wystarczająco wypełniony czas obowiązkami w domu, przy dzieciach. Wtedy nie mówi, że zachowujesz się jak nie jego żona.

Obiecał, że pojedziecie na wspólne wakacje, ale jeszcze nie w tym roku, może za dwa lata, bo najmłodsze dziecko jest jeszcze za małe, a u rodziców go nie zostawicie na tyle dni.

Nie masz o to pretensji, ma racje, najważniejsze są dzieci i dom, poczekasz.

Nie masz pretensji też o to, że pojechał na wakacje z kolegami. Miał ciężki okres w pracy, należy mu się odpoczynek.

Jesteś szczęśliwa, w końcu nikt lepiej od ciebie nie umiałby zadbać o niego, o wasze dzieci, o wasz wspólny dom. On to na pewno w głębi serca docenia. Chociaż nie mówi tego na glos, ty to wiesz, w końcu to twój ukochany książę, a ty jesteś jego małą księżniczką. Robisz to wszyto, bo kochasz go nad życie i jest ci z tym dobrze.

Teraz będziesz miała więcej pracy, te Święta Bożego Narodzenia, na które przyjadą rodziny z dwóch stron, spędzicie u was.

To jest dla ciebie naprawdę gorący okres. On jest na tyle kochany, że wziął sobie więcej pracy w biurze, żeby ci nie przeszkadzać. Czasami wraca nawet po północy.

Tydzień  przed Świętami nie wrócił w ogóle, odchodziłaś od zmysłów, musiało się cos stać. Dlaczego w innym przypadku miałby wyłączony telefon?! zadzwoniłaś do wszystkich szpitali, nie było nikogo o jego nazwisku.

Przyszedł rano. Ty zapłakana rzuciłaś mu się na szyje. On odepchnął cię na bok.

Odchodzi.

Ma inną królewnę.

Postawił cię przed lustrem. Nie wiesz co się dzieje, w uszach słyszysz tylko brzęczenie jak po wybuchu.

Spójrz na siebie –powiedział - wyglądasz i zachowujesz się jak Kopciuch. Twoja korona zamieniła się w czarne odrosty. Twoja suknia w kuchenny fartuch, a zamiast w lusterku przeglądasz się w żelazku.  Ja ożeniłem się z inną kobietą, I jak mam kochać, to tylko księżniczkę...

Autor

Małgorzata Niczyporuk